ភ្នំពេញ: រសជាតិជូរផ្អែមប្រៃសាច់ស្រួយស្រឹប ដែលធ្វើឱ្យអ្នកញ៉ាំហើយជាប់ចិត្តបានធ្វើឱ្យម្ចាស់សិប្បកម្មជ្រក់ទំពាំងព្រេច អ្នកស្រី ជា ធានូកំពុងកាក់កបនឹងការលក់ដូរ ដោយមួយថ្ងៃអាចផលិតលក់ខ្ទង់ចន្លោះពី ១០០ ទៅ២០០គីឡូក្រាម។
ទំពាំងព្រេចគឺជាពន្លកឫស្សីមួយប្រភេទដែលយើងអាចបរិភោគបាន និងជាអាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាជនខ្មែរជាយូរលង់ណាស់មកហើយ។ជាពិសេស ទំពាំងព្រេចត្រូវបានគេនិយមយកទៅធ្វើជ្រក់ដ៏មានឱជារស ហើយវាកំពុងតែមានប្រជាប្រិយភាពនិងទីផ្សារទូលំលាយ។
អ្នកស្រី ជា ធានូ ហៅ ម៉ានូម្ចាស់សិប្បកម្ម យាហ៊ឺអំបិលម្ទេស បានឱ្យដឹងថា រឿងរ៉ាវនៃការបង្កើតសិប្បកម្មនេះឡើងគឺដោយសារអ្នកស្រីចង់រំឭកជីវិតពីកុមារភាពដែលធ្លាប់ទៅជីកទំពាំងព្រេចជាមួយគ្រួសារដើម្បីយកមកទុកឲ្យអ្នកម្ដាយធ្វើជ្រក់សម្រាប់ញ៉ាំ។
ទំពាំងព្រៃមួយប្រភេទនេះមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ហើយថែមទាំងរួមចំណែកជួយឲ្យប្រជាកសិកររកចំណូលបន្ថែមមកផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារទៀតផង។
សព្វថ្ងៃនេះ សិប្បកម្មយាហ៊ឺអំបិលម្ទេស បានប្រមូលទំពាំងស្រស់ពីសហគមន៍ចន្លោះពី ៥០ ទៅ១០០គីឡូក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលទំពាំងព្រេចទាំងអស់នេះមានប្រភពមកពីខេត្តព្រះវិហារ ក្រចេះនិងពោធិ៍សាត់។ បន្ថែមពីនេះ អ្នកស្រីក៏ទទួលបន្តពីឈ្មួញកណ្តាលដែលពួកគាត់ជាអ្នកដើរប្រមូលទិញតាមស្រុកភូមិជាប្រចាំ។
ប្រជាជននៅសហគមន៍គឺជាអ្នកដើររកកាច់ទំពាំងព្រេចនិងទទួលកម្រៃពីការកាត់ និងលាងសម្អាតវាសម្រាប់សិប្បកម្មរបស់អ្នកស្រីផងដែរ។
សម្រាប់សិប្បកម្មជ្រក់ទំពាំងព្រេចអ្នកស្រី ម៉ានូ បានប្រើវិធីសាស្ត្រធ្វើជ្រក់ពីអ្នកម្ដាយគួបផ្សំនឹងការច្នៃប្រឌិតដោយខ្លួនឯង។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំបានយកវិធីធ្វើរបស់ម៉ាក់និងព្យាយាមស្វែងរករូបមន្តបន្ថែមទៀត ដើម្បីបង្កើនរសជាតិ»។
ម្ចាស់សិប្បកម្មវ័យ៣២ឆ្នាំរូបនេះក៏បានរៀបរាប់ពីដំណើរការនៃការផលិតជ្រក់ទំពាំងព្រេចនេះថា៖ «យើងត្រូវយកទំពាំងមកបកសម្បកចេញនិងចិតផ្នែកទំពាំងចាស់ៗចេញរួចក៏កោសរោមវាចេញឲ្យស្អាតកុំឲ្យវារមាស់ពេលញ៉ាំ រួចលាងទឹកឲ្យស្អាតទើបយកទៅស្រុសដោយត្រូវប្រើភ្លើងឲ្យសមល្មម និងដាក់គ្រឿងដើម្បីឲ្យវាមានរសជាតិស្រួយឆ្ងាញ់រួចត្រូវយកមកលាង៥ទៅ៦ទឹកបន្ថែមទៀតដើម្បីឲ្យវាអស់ជាតិហាង»។
សិប្បកម្មមួយនេះ អាចផលិតជ្រក់បាន១០០ទៅ២០០គីឡូក្រាមនៅក្នុង១ថ្ងៃ។ យ៉ាងណាមិញកត្តាប្រឈមក្នុងការធ្វើជ្រក់ទំពាំងព្រេចគឺស្ថិតនៅលើការប្រមូលផលតម្លៃក្នុងរដូវខ្សត់ និងខ្នាតរបស់ទំពាំងតែម្ដង។
អ្នកស្រីក៏បញ្ជាក់ពីបញ្ហានេះដែរថា៖«ចំណុចទី១ ពិបាកក្នុងការប្រមូលទិញដោយសារតែរដូវខ្លះមិនសូវសម្បូរទំពាំងព្រេចធ្វើឲ្យទំពាំងមានតម្លៃថ្លៃ។ចំណុចទី២ពេលខ្លះទំពាំងព្រេចទាំងនោះមានទំហំធំៗដែលធ្វើឲ្យជ្រក់មិនសូវឆ្ងាញ់»។
អ្នកស្រី ម៉ានូ បានឱ្យដឹងថា តម្លៃលក់រាយជ្រក់ទំពាំងព្រេចគឺ២២០០០ រៀល ក្នុង១គីឡូក្រាម។ អ្នកស្រីធ្វើការចែកចាយទៅកាន់បណ្តាខេត្តនានាតាមបណ្ដាញសង្គមអនឡាញ បន្តឱ្យឈ្មួយកណ្ដាល និងលក់នៅទីតាំងហាងផ្ទាល់ ដែលស្ថិតនៅផ្ទះលេខ១៤៨ផ្លូវលេខ១៣បុរីពិភពថ្មី ចំការដូង រាជធានីភ្នំពេញ។
អ្នកស្រីបានអះអាងថា តាមបទពិសោធរយៈពេល៥ឆ្នាំកន្លងមកនេះជ្រក់ទំពាំងព្រេចរបស់អ្នកស្ត្រីមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ធ្វើឱ្យអ្នកបានទិញយកទៅញ៉ាំហើយពួកគាត់តែងតែសរសើរថាស្រួយឆ្ងាញ់ល្អ។ចំនួនអតិថិជនមានការកើនឡើងជាលំដាប់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
នាថ្ងៃអនាគតអ្នកស្រីម៉ានូ មានការតាំងចិត្តចង់បន្តផលិតអ្វីដែលជារបស់ខ្មែរនិងរំពឹងថាធនធានដែលខ្មែរមានស្រាប់ អាចត្រូវបានយកមកផលិតលក់ និងនាំចេញទៅក្រៅប្រទេសឱ្យបានច្រើន។
អ្នកស្រីបានបន្តថា៖ «ឲ្យគេស្គាល់ថានេះជារបស់ខ្មែរម្ហូបខ្មែរ ឆ្ងាញ់ហើយ មានអនាម័យ»។
ក្រៅពីផលិតជ្រក់ទំពាំងព្រេច អ្នកស្រីម៉ានូ ក៏មានធ្វើ យាហ៊ឺអំបិលម្ទេស បង្គាអំបិលម្ទេស ស្វាយត្រាំទឹកឃ្មុំដំណាប់ខ្វិតស្ងួត ដំណាប់ល្មុត និងផលិតផលជាច្រើនមុខទៀត។
ប្រិយមិត្តដែលចាប់អារម្មណ៍ផលិតផលអ្នកស្រីម៉ានូ អាចទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក យាហ៊ឺអំបិលម្ទេស ឬ លេខទូរសព្ទ៖០៧០ ៥៧៥ ៤៥៤៕
តាកែវ៖ ជាមួយគុណប្រយោជន៍ព្យាបាលជំងឺប្រេងរឹតសរសៃកសិករ ដែលប្រមូលផលពីដំណាំសហគមន៍ បានជួយកាត់បន្ថយអត្រាចំណាកស្រុកនិងជ្រោមជ្រែងជីវភាពគ្រួសារសហគមន៍នៅខេត្តតាកែវ។
អស់រយៈពេលជាយូរមកហើយៗ នៅកម្ពុជាក៏ដូចជាបណ្ដាប្រទេសនៅអាស៊ី ប្រេងស្លឹកគ្រៃត្រូវបានគេប្រើប្រាស់លើវិស័យថែរក្សាសម្រស់សុខភាព រហូតដល់ការព្យាបាលសម្រួលអាការៈចុករោយផ្សេង។
នៅប្រទេសកម្ពុជា មានសហគ្រាស និង សិប្បកម្មច្នៃប្រេងស្លឹកគ្រៃ ធ្វើជាផលិតផលផ្សេងៗ ក្នុងចំណោមនោះ សហគ្រាស ស្រ៊ុន ឆ្លាត ខេបូអេហ្គ្រីប៊ីហ្សនេសបានផលិតប្រេងរឹតសរសៃកសិករ ក្រោយពីសម្គាល់ឃើញថា ការនិយមដាំស្លឹកគ្រៃច្រើននៅក្នុងសហគមន៍តែកសិករជួបផលលំបាកចំពោះទីផ្សារដំណាំមួយនេះ។
លោក ខុន លាងហេង នាយកប្រតិបត្តិសហគ្រាសស្រ៊ុនឆ្លាតបានឱ្យដឹងថា៖ «យើងក៏ស្រាវជ្រាវឃើញថាការចម្រាញ់ប្រេងរឹតចេញពីស្លឹកគ្រៃមានតម្រូវការខ្ពស់ក្នុងការប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃសូម្បីតែប្រទេសជិតខាងក៏គេប្រើប្រាស់ប្រេងនេះផងដែរ»។
សិប្បកម្មប្រេងរឹតកសិករក៏បានបង្កើតឡើងដើម្បីធានាបាននូវនិរន្តរភាពជូនកសិករការដាំដុះវិលជុំក្នុងមួយឆ្នាំៗ។
លោកបានបន្តទៀតថា៖ «យើងខ្ញុំមើលឃើញពីសក្ដានុពលនៃដំណាំដើមស្លឹកគ្រៃ នៅក្នុង ស្រុកភូមិរបស់យើងសម្បូរអ្នកដាំស្លឹកគ្រៃមិនថាដាំជាចម្ការ ឬ លក្ខណៈគ្រួសារនោះទេគឺមានច្រើនណាស់ណាមួយយើងក៏មានចំណេះជំនាញខាងផ្នែកចម្រាញ់ប្រេងពីដើមស្លឹកគ្រៃនេះផងដែរ»។
លោក លាងហេង បានឱ្យដឹងថា ប្រេងនេះអាចព្យាបាលអាការៈដូចជាឈឺសន្លាកដៃជើង ឈឺចង្កេះចុករោយ ស្ពឹកស្រពន់ ហើម គ្រេច ថ្លោះ រមាស់ សត្វល្អិតទិចឬខាំ។វាមិនត្រឹមតែមាន គុណប្រយោជន៍ជ ព្យាបាលប៉ុណ្ណោះទេ។វត្ថុធាតុដើម និង ដំណាក់ការនៃការផលិតបានជួយផ្ដល់ចំណូលដល់សហគមន៍ទៀតផង។
លោកបានឱ្យដឹងថា៖ «ដោយសារអ្នកខ្លះគាត់មានកូនច្រើនជីវភាពខ្សត់ខ្សោយត្រូវបង្ខំឲ្យកូនៗចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅឆ្ងាយថែមទាំងជាប់បំណុលគេទៀត តែចាប់តាំងពីពួកគាត់ចូលក្នុងសហគមន៍រួចមកពួកគាត់ក៏មានជីវភាពប្រសើរជាងមុនដោយគាត់ជាអ្នកចម្រាញ់ផងនិងអ្នកដាំស្លឹកគ្រៃផងទើបគាត់មានលទ្ធភាពក្នុងការសងបំណុលគេ និងកូនៗ វិលត្រឡប់មករស់នៅជុំគ្រួសារដោយពួកគាត់មានមុខរបរនិងការងារ ជាក់លាក់ដោយមានការជ្រោមជ្រែងពីសហគមន៍»។
ស្លឹកគ្រៃដែលនឹងត្រូវយកទៅចម្រាញ់ជាប្រេងនេះ គឺស្លឹកគ្រៃធម្មជាតិ ដែលប្រជាសហគមន៍ប្រមាណជាង១០០០ គ្រួសារ ដាំដុះដោយផ្ទាល់ដៃតាមបែបធម្មជាតិ។រីឯការចម្រាញ់វិញស្លឹក ឬដើមស្លឹកគ្រៃ ត្រូវលាងទឹកឲ្យស្អាត រួចសម្ងួតឲ្យស្ងួត ទើបយកដាក់ចូលក្នុងឆ្នាំងចម្រាញ់ក្នុងរយៈពេលប្រមាណ៨ម៉ោងដើម្បីបានជាប្រេងរឹតសរសៃនេះឡើង។
លោក លាងហេង បានរៀបរាប់ទៀតថា៖ «ក្នុងការចម្រាញ់នេះយើងពុំសូវមានបញ្ហាចោទនោះទេដោយសារយើងមានបច្ចេកទេសនិងឧបករណ៍គ្រប់គ្រាន់ដោយទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលច្បាស់លាស់និងទាមទារឲ្យយើងអនុវត្តតាមស្តង់ដារបច្ចេកទេសដែលបានកំណត់»។លទ្ធផលនៃការចម្រាញ់គឺស្លឹកគ្រៃ១តោនអាចទាញយកប្រេងបានប្រមាណតែ១,៥ លីត្រប៉ុណ្ណោះ។
ប្រេងរឹតសរសៃមានជាប្រភេទដបតូចដែលមានចំណុះ១០ មីលីលីត្រតម្លៃ ១៨០០០ រៀល ចំណុះ២០ មីលីលីត្រមានតម្លៃ ៣០០០០ រៀល និង ចំណុះ៥០០ មីលីលីត្រ មានតម្លៃ ៥០០០០ រៀល។
លោកបានបញ្ជាក់ទៀតថា ក្រៅពីប្រេងរឹតសរសៃសហគ្រាស ស្រ៊ុន ឆ្លាត ខេបូ អេហ្គ្រីប៊ីហ្សនេស ក៏មានផលិតផលផ្សេងទៀតដូចជា ប្រេងកូឡាប្រេងខ្យល់ ស្ព្រាយបាញ់ការពារមូសខាំ និងស្ព្រាយបាញ់បំបាត់កាឈឺចាប់ភ្លាមៗផងដែរ។
ផលិតផលនេះមានការគាំទ្រច្រើន ទាំងអ្នកលក់និងអតិថិជនដោយពួកគាត់ទិញទុកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ជាប្រចាំថ្ងៃព្រោះតែវាមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ និងតម្លៃសមរម្យ។
សម្រាប់គម្រោងនាពេលអនាគតនាយកប្រតិបត្តិវ័យ៣១ឆ្នាំរូបនេះ គ្រោងនឹងពង្រីកទីផ្សារបន្ថែម ដើម្បីជួយដល់សហគមន៍ក៏ដូចជាបង្កើនការផលិតឱ្យបានច្រើន។តាមរយៈកិច្ចការនេះ លោករំពឹងថានឹងអាចជួយលើកស្ទួយផលិតផលខ្មែរ ក៏ដូចជាស្នើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋចូលរួមគាំទ្រផលិតផលខ្មែរដើម្បីឲ្យខ្មែរមានផលិតផលមួយជាអត្តសញ្ញាណជាតិនិងអាចប្រកួតប្រជែងលើទីផ្សារអន្តរជាតិ។
សហគ្រាស ស្រ៊ុន ឆ្លាត ខេបូអេហ្គ្រីប៊ីហ្សនេស មានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិ គ្រួស ឃុំ រវៀង ស្រុកសំរោង ខេត្ត តាកែវ។ ទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ប្រេងរិតកសិករផលិតផលខ្មែរ
ឬ លេខទូរសព្ទទំនាក់ទំនង៖ ០៩៦ ៨១៣ ៦៧៦៧៕
កំពង់ចាម: ដោយសម្លឹងឃើញគុណវិបត្តិនៃការប្រើប្រាស់ហ្គាសចម្អិនអាហារប្រចាំថ្ងៃ ជាងក្រឡឹងម្នាក់បានកែច្នៃចង្ក្រានដោយប្រើប្រេងចាស់ៗ ដើម្បីកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ផ្ទុះហ្គាសនិងសម្រួលការចំណាយក្នុងគ្រួសារ នាំឱ្យមានការគាំទ្រពេញបណ្ដាញសង្គម។
ប្រមាណជា ២ ខែមុន លោក កែវ សុធារ៉ា បានបង្កើតសិប្បកម្មកែច្នៃចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅនៅ ភូមិ អ្នកតាស្នឹង ឃុំ បឹងណាយ ស្រុក ព្រៃឈរ ខេត្ត កំពង់ចាម។
មិនយូរប៉ុន្មានចង្ក្រានកែច្នៃរបស់លោកត្រូវបានអ្នកប្រើប្រាស់ណែនាំតៗគ្នា ហើយសព្វថ្ងៃលោកកំពុងតែមមាញឹកក្នុងការផលិតចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការទីផ្សារ ខណៈអតិថិជនគាំទ្រមានមកពីគ្រប់បណ្ដាខេត្តក្រុងរហូតដល់មានការទិញទៅសហរដ្ឋអាមេរិកថែមទៀត។
ម្ចាស់សិប្បកម្មកែច្នៃចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅបានប្រាប់ SR News ពីការបង្កើតសិប្បកម្មនេះឡើងថា៖ «បានជាខ្ញុំចាប់ផ្ដើមកែច្នៃចង្ក្រានប្រើប្រេងចាស់ៗនៅខែសីហាឆ្នាំ ២០២៤នេះបន្ទាប់ពីមានព័ត៌មានផ្ទុះនៅតាមបណ្ដាញសង្គម ដោយខ្ញុំជាជាងក្រឡឹងស្រាប់ ទើបខ្ញុំចាប់ផ្តើមច្នៃនិងបំពាក់គ្រឿងមួយចំនួន ដើម្បីបានចង្ក្រានដែលមានចំហេះខ្លាំងឆេះសព្វនិងមានគុណភាពខ្ពស់»។
លោក ធារ៉ា បានបញ្ជាក់ថា ការផលិតចង្ក្រាននេះត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងបំណងចង់ឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់ចំណេញពេលវេលាដោយសារចង្ក្រានឆាប់ក្តៅ និងជួយសន្សំសំចៃថវិកាជាជាងការប្រើប្រាស់ ហ្គាសឬអគ្គិសនី។
ចង្ក្រាននេះប្រើប្រាស់ឡើងវិញ នូវកាកសំណល់ប្រេងម៉ាស៊ីនយានជំនិះ។ក្រៅពីប្រេងដែលស្ដារចេញពីម៉ូតូនិងរថយន្ត អ្នកប្រើប្រាស់ក៏អាចយកប្រេងសល់ពីការបំពងម្ហូបអាហាររួចមកប្រើប្រាស់ផងដែរ។
លោក ធារ៉ា បានបញ្ជាក់ថា៖ «ចង្ក្រាននេះយើងអាចប្រើជាមួយប្រភេទប្រេងឆាចាស់ៗប្រេងបាតម៉ូតូរថយន្តនិយាយរួម ឲ្យតែប្រភេទចាស់ៗ»។
ចំពោះចង្ក្រាន លោក ធារ៉ា បានផលិតជាខ្នាតទំហំ ៣តឹក ៤ជ្រុង កម្ពស់ ៣តឹកប្រវែងបណ្ដោយ ៥ តឹកដែលអាចប្រើជាលក្ខណៈគ្រួសារក៏បានឬក្នុងអាជីវកម្មខ្នាតតូចក៏បាន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ អតិថិជនក៏អាចកុម្ម៉ងខ្នាតចង្ក្រានសម្រាប់អាជីវកម្មភោជនីយដ្ឋាននិងអាហារដ្ឋានផងដែរ។
ទោះជាសិប្បកររូបនេះមានបទពិសោធន៍ជាជាងក្រឡឹងក្ដីក៏ការផលិតចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅនៅតែជួបប្រទះការលំបាកខ្លះដែរដូចជាការនាំចូលនូវកង្ហារខ្យង និងម៉ូទ័រខ្យល់ពីបរទេស សម្រាប់ភ្ជាប់ជាមួយចង្ក្រានដោយសារតែគ្រឿងបង្គុំទាំងពីរនេះពុំមានផលិតនៅក្នុងស្រុក។
សិប្បករធ្វើចង្ក្រានវ័យ ៣៧ឆ្នាំរូបនេះបានបញ្ជាក់ថា៖ «យើងត្រូវតែភ្ជាប់ម៉ូទ័រគូថខ្យងទៅនឹងទីបពណ៌ខ្មៅធំដោយបំពង់ទីបជ័រមួយទៀត។បន្ទាប់មកយើងត្រូវចាក់ប្រេងចូលក្នុងបំពង់បឺតស្តុកប្រេងរួចដាក់ក្រដាសចូលក្រឡចង្ក្រាន រួចដុតវាឲ្យចេះក្រដាសនិងប្រេងសិនទើបយើងចាប់ផ្តើមបើកវ៉ូលីមម៉ូទ័រគូថខ្យង ហើយយើងមិនត្រូវ ប្រើម៉ូទ័រគូថខ្យងនៅពេលវាមិនទាន់ឆេះប្រេងនោះទេ»។
ចង្ក្រានរបស់លោកទទួលបានការគាំទ្រច្រើនពីអតិថិជនដែលបានជាវយកទៅប្រើប្រាស់និងឃើញលទ្ធផលថា វាពិតជាជួយសន្សំសំចៃ ក្ដៅលឿនរហ័ស ចំណាយពេលវេលា ថវិកាតិចនិងមិនបារម្ភហានិភ័យចំពោះការផ្ទុះ។ អ្នកប្រើប្រាស់ត្រូវចំណាយលើភ្លើងអគ្គិសនីត្រឹមតែ៣ទៅ ៤ វ៉ាត់ប៉ុណ្ណោះ។
លោកបានសម្រិតសម្រាំងនូវប្រភេទដែកក្រាស់ៗ និងរឹងមាំ ដើម្បីឱ្យអតិថិជនអាចយកទៅប្រើប្រាស់ បានយូរអង្វែងក្នុងតម្លៃមួយសមរម្យ។
លោក ធារ៉ា បាននិយាយថា៖ «ចំពោះចង្ក្រានខ្នាតកណ្តាលយើងលក់ជូនក្នុងតម្លៃ ៦៥ ដុល្លារ ឬ ២៦ ម៉ឺនរៀលប៉ុណ្ណោះ»។
បើតាមការលើកឡើងរបស់សិប្បករអ្នកប្រើប្រាស់ចង្ក្រានប្រេងខ្មៅ លែងបារម្ភនឹងហានិភ័យចំពោះការផ្ទុះឆេះដូចចង្ក្រានហ្គាសឡើយ។អត្ថប្រយោជន៍ជារួមរបស់វាបន្ថែមទៀតគឺជួយកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ អុស ធ្យូង ដែលនាំឲ្យបាត់បង់ព្រៃឈើ។ចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅក៏ជួយរក្សាបរិស្ថានក្នុងផ្ទះពីការខ្មៅគូថឆ្នាំងជញ្ជាំង និងពិដានផងដែរ ដោយសារតែវាមិនមានផ្សែង។
នាពេលអនាគតសិប្បកម្មរបស់លោកគ្រោងនឹងផលិតចង្ក្រានឱ្យបានច្រើនជម្រើសដើម្បីបំពេញតម្រូវការរបស់អតិថិជន។
ម្ចាស់សិប្បកម្មកែច្នៃចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅបាននិយាយថា៖«ខាងយើងក៏នឹងចង់ឲ្យប្រជាជនខ្មែរងាកមកប្រើចង្ក្រាននេះព្រោះយើងមិនចាំបាច់កាប់ព្រៃឈើមកធ្វើជាអុសធ្យូងនិងចំណាយនៃការប្រើប្រាស់ហ្គាសដោយចំណាយលើភ្លើងបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះជាពិសេសជួយសម្រួលសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារនិងជីវភាពឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង»។
សិប្បកម្មរបស់លោក កែវ សុធារ៉ា អាចទំនាក់ទំនងតាមទំព័រហ្វេសប៊ុកៈ សិប្បកម្មចង្ក្រានប្រេងខ្មៅ កូនខ្មែរកំពង់ចាម ឬ ក៏តាមរយៈតេឡេក្រាមលេខ ០៩៧២២៣១០០៧/០៨៨ ៧៩៦២៩៩៩៕
ភ្នំពេញៈនៅក្នុងកសិដ្ឋានក្នុងភូមិសន្សំកុសលប្រអប់ខៀវត្រួតគ្នាតម្រៀបជាជួរបំពាក់ដោយទុយោជ័រ ជាកន្លែងដែលវិស្វករឧត្តម ទិត្យា ចិញ្ចឹមបំប៉នក្ដាមថ្មជាគ្រឿងសមុទ្រដ៏មានឱជារស និងតម្រូវការទីផ្សារខ្ពស់នៅកម្ពុជា។
ជាវិស្វករបម្រើការក្នុងវិស័យសំណង់ដែលគ្មានជំនាញកសិកម្មទាល់តែសោះលោកទិត្យាបានសម្លឹងឃើញឱកាសល្អនិងបានសម្រេចចិត្តផ្លាស់ប្តូរអាជីពទៅបើកកសិដ្ឋាន ប្រើបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមក្តាមថ្មក្នុងប្រអប់ដោយឃើញថាវាមានហាងឆេងខ្ពស់ និងពុំសូវសម្បូរដាក់លក់តាមហាង និងភោជនីយដ្ឋាន។
លោកបានរៀបរាប់ប្រាប់ SR News ឱ្យដឹងពីចំណុចចាប់ផ្តើមអាជីវកម្មរបស់លោកថា៖ «តាមពិតទៅដំបូងឡើយផ្ដើមចេញពីការទៅហូបគុយទាវ ខ្ញុំហៅគុយទាវគ្រឿងសមុទ្រប៉ុន្តែភាគច្រើនមានតែបង្គា និងមឹក អត់មានក្ដាម។ ចំណែកនៅតាមហាងគ្រឿងសមុទ្រក៏អ៊ីចឹងដែរ មានតែមឹកបង្គា»។
ស្របនឹងគោលដៅដែលបានគិតទុកមុន តាំងពីលោកនៅបម្រើការឱ្យគេលោក ទិត្យា ក៏បានឆ្លៀតរៀនតាមរយៈអនឡាញនូវបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមក្ដាមថ្មក្នុងប្រអប់ដូចជានៅម៉ាឡេស៊ី និងហ្វីលីពីន។
លោកបានប្រាប់ទៀតថា៖ «ដោយសារពេលនោះជាពេលរីករាលដាលនៃមេរោគកូវីដ១៩ គេបើកបង្រៀនតាមអនឡាញគឺខ្ញុំរៀនតាមអនឡាញសុទ្ធសាធ ហើយចម្ងល់វិញគឺមានច្រើនខ្លាំងមែនទែន ទម្រាំខ្ញុំអាចឆ្លងផុតដំណាក់កាលបច្ចេកទេសនេះបាន»។
លោក ឧត្តម ទិត្យា ដែលជាម្ចាស់កសិដ្ឋាន «ក្តាមថ្មភ្នំពេញ»ឱ្យដឹងថា អាជីវកម្មរបស់លោកមិនធំពេកទេ ហើយលោកបានចាប់ផ្តើមដំបូងជាលក្ខណៈគ្រួសារដោយដំណើរការកន្លែងចិញ្ចឹមនៅក្រោយផ្ទះ។
លោកមានដីទំនេរស្រាប់ផង ហើយអាជីវកម្មចិញ្ចឹមក្ដាមថ្មនៅក្នុងប្រអប់ក៏មិនទាមទារទីតាំងធំពេកដែរគឺត្រឹម ៦០ ម៉ែត្រការ៉េតែប៉ុណ្ណោះ។
លោកបានបន្តថា៖ «អ៊ីចឹងខ្ញុំក៏មានគំនិតចង់នាំយកក្ដាមថ្មឱ្យមានវត្តមានលើទីផ្សារ ដល់ពេលខ្ញុំស្រាវជ្រាវមើលទៅនៅភ្នំពេញដូចជាមិនមានច្រើនទេ ណាមួយសម្រាប់អាជីវកម្មនេះ អាចនិយាយបានថាខ្ញុំចាប់ផ្ដើមបានមុនគេបន្តិច»។
បច្ចេកទេសចិញ្ចឹមក្ដាមថ្មដ៏ទំនើបនេះមានភាពងាយស្រួលនិងមិនរើសទីតាំង។ការដាក់ចិញ្ចឹមនៅក្នុងប្រអប់ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ក៏មិនតម្រូវឱ្យជីកស្រះឬធ្វើអាងឡើយ។
ទាក់ទិននឹងបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមដដែលនេះម្ចាស់កសិដ្ឋានក្តាមថ្មភ្នំពេញបានឱ្យដឹងថា សម្រាប់ក្ដាមថ្មដែលលោកចិញ្ចឹមនៅភ្នំពេញនេះមិនមែនចិញ្ចឹមតាំងពីតូច ឬបង្កាត់ពូជថ្មីនោះទេ គឺលោកនាំយកក្ដាមថ្មពីខេត្តព្រះសីហនុនិងខេត្តកោះកុង។
ម្ចាស់កសិដ្ឋានបានជ្រើសរើសយកក្ដាមណាដែលស្ទើរសាច់ឬក៏ពេញសាច់ហើយ យកមកចិញ្ចឹមដាក់ក្នុងប្រអប់ ប្រៀបបីដូចជាកន្លែងស្តុកទៅវិញទេដើម្បីបំប៉នពួកវារយៈពេលពី២ សប្ដាហ៍ទៅ ១ខែកន្លះ មុននឹងលោកប្រមូលផលយកទៅលក់លើទីផ្សារ។
ចំពោះតម្រូវការវិញលោក កិត្យា បានឱ្យដឹងថា៖«ក្ដាមថ្មកំពុងមានតម្រូវការខ្ពស់ ដោយសារមិនមានកសិដ្ឋានបែបនេះច្រើនឬអតិថិជនគាត់ទៅរកអត់មាននៅលើទីផ្សារ ធ្វើឲ្យវាមានថ្លៃ ហើយទុកមិនបានយូរទៀតផង»។
លោក ឧត្តម ទិត្យា បានបន្តទៀតថាបច្ចុប្បន្ននេះកសិដ្ឋានរបស់លោកមានចំនួន ១ ពាន់ប្រអប់ ដែលអាចផ្គត់ផ្គង់ក្តាមថ្មជាច្រើនប្រភេទដូចជាក្តាមលេខ១លេខ ២ លេខ ៣ ប្រភេទ ក្ដាមធំ ក្ដាមសេះ និងក្ដាមពង ក្នុងតម្លៃចាប់ពី ២ម៉ឺនរៀល ដល់ ១២ ម៉ឺនរៀលក្នុង ១ គីឡូក្រាម។
ក្នុងមួយខែៗលោក អាចរកចំណូលបានខ្ទង់ម៉ឺនដុល្លារឯណោះពីកសិដ្ឋានប្រើបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមក្ដាមក្នុងប្រអប់នេះ។
សម្រាប់ថ្ងៃអនាគតលោកក៏មានគម្រោងបង្កើនកន្លែងចិញ្ចឹមឱ្យច្រើនទីតាំងព្រមទាំងរកដៃគូសហការទាំងក្នុងនិងក្រៅស្រុកផងដែរ។
កសិដ្ឋានក្តាមថ្មភ្នំពេញមានអាសយដ្ឋាននៅផ្ទះលេខ ២២៦D ផ្លូវលេខ ៣៧BT ក្នុងភូមិសន្សំកុសល២សង្កាត់បឹងទំពុន១ខណ្ឌមានជ័យ។ទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក កសិដ្ឋាន ក្តាមថ្មភ្នំពេញឬលេខទូរសព្ទ ០៨៦២៤២ ៩២៤៕
តាកែវ៖ ជាមួយគុណប្រយោជន៍ព្យាបាលជំងឺប្រេងរឹតសរសៃកសិករ ដែលប្រមូលផលពីដំណាំសហគមន៍ បានជួយកាត់បន្ថយអត្រាចំណាកស្រុកនិងជ្រោមជ្រែងជីវភាពគ្រួសារសហគមន៍នៅខេត្តតាកែវ។
អស់រយៈពេលជាយូរមកហើយៗ នៅកម្ពុជាក៏ដូចជាបណ្ដាប្រទេសនៅអាស៊ី ប្រេងស្លឹកគ្រៃត្រូវបានគេប្រើប្រាស់លើវិស័យថែរក្សាសម្រស់សុខភាព រហូតដល់ការព្យាបាលសម្រួលអាការៈចុករោយផ្សេង។
នៅប្រទេសកម្ពុជា មានសហគ្រាស និង សិប្បកម្មច្នៃប្រេងស្លឹកគ្រៃ ធ្វើជាផលិតផលផ្សេងៗ ក្នុងចំណោមនោះ សហគ្រាស ស្រ៊ុន ឆ្លាត ខេបូអេហ្គ្រីប៊ីហ្សនេសបានផលិតប្រេងរឹតសរសៃកសិករ ក្រោយពីសម្គាល់ឃើញថា ការនិយមដាំស្លឹកគ្រៃច្រើននៅក្នុងសហគមន៍តែកសិករជួបផលលំបាកចំពោះទីផ្សារដំណាំមួយនេះ។
លោក ខុន លាងហេង នាយកប្រតិបត្តិសហគ្រាសស្រ៊ុនឆ្លាតបានឱ្យដឹងថា៖ «យើងក៏ស្រាវជ្រាវឃើញថាការចម្រាញ់ប្រេងរឹតចេញពីស្លឹកគ្រៃមានតម្រូវការខ្ពស់ក្នុងការប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃសូម្បីតែប្រទេសជិតខាងក៏គេប្រើប្រាស់ប្រេងនេះផងដែរ»។
សិប្បកម្មប្រេងរឹតកសិករក៏បានបង្កើតឡើងដើម្បីធានាបាននូវនិរន្តរភាពជូនកសិករការដាំដុះវិលជុំក្នុងមួយឆ្នាំៗ។
លោកបានបន្តទៀតថា៖ «យើងខ្ញុំមើលឃើញពីសក្ដានុពលនៃដំណាំដើមស្លឹកគ្រៃ នៅក្នុង ស្រុកភូមិរបស់យើងសម្បូរអ្នកដាំស្លឹកគ្រៃមិនថាដាំជាចម្ការ ឬ លក្ខណៈគ្រួសារនោះទេគឺមានច្រើនណាស់ណាមួយយើងក៏មានចំណេះជំនាញខាងផ្នែកចម្រាញ់ប្រេងពីដើមស្លឹកគ្រៃនេះផងដែរ»។
លោក លាងហេង បានឱ្យដឹងថា ប្រេងនេះអាចព្យាបាលអាការៈដូចជាឈឺសន្លាកដៃជើង ឈឺចង្កេះចុករោយ ស្ពឹកស្រពន់ ហើម គ្រេច ថ្លោះ រមាស់ សត្វល្អិតទិចឬខាំ។វាមិនត្រឹមតែមាន គុណប្រយោជន៍ជ ព្យាបាលប៉ុណ្ណោះទេ។វត្ថុធាតុដើម និង ដំណាក់ការនៃការផលិតបានជួយផ្ដល់ចំណូលដល់សហគមន៍ទៀតផង។
លោកបានឱ្យដឹងថា៖ «ដោយសារអ្នកខ្លះគាត់មានកូនច្រើនជីវភាពខ្សត់ខ្សោយត្រូវបង្ខំឲ្យកូនៗចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅឆ្ងាយថែមទាំងជាប់បំណុលគេទៀត តែចាប់តាំងពីពួកគាត់ចូលក្នុងសហគមន៍រួចមកពួកគាត់ក៏មានជីវភាពប្រសើរជាងមុនដោយគាត់ជាអ្នកចម្រាញ់ផងនិងអ្នកដាំស្លឹកគ្រៃផងទើបគាត់មានលទ្ធភាពក្នុងការសងបំណុលគេ និងកូនៗ វិលត្រឡប់មករស់នៅជុំគ្រួសារដោយពួកគាត់មានមុខរបរនិងការងារ ជាក់លាក់ដោយមានការជ្រោមជ្រែងពីសហគមន៍»។
ស្លឹកគ្រៃដែលនឹងត្រូវយកទៅចម្រាញ់ជាប្រេងនេះ គឺស្លឹកគ្រៃធម្មជាតិ ដែលប្រជាសហគមន៍ប្រមាណជាង១០០០ គ្រួសារ ដាំដុះដោយផ្ទាល់ដៃតាមបែបធម្មជាតិ។រីឯការចម្រាញ់វិញស្លឹក ឬដើមស្លឹកគ្រៃ ត្រូវលាងទឹកឲ្យស្អាត រួចសម្ងួតឲ្យស្ងួត ទើបយកដាក់ចូលក្នុងឆ្នាំងចម្រាញ់ក្នុងរយៈពេលប្រមាណ៨ម៉ោងដើម្បីបានជាប្រេងរឹតសរសៃនេះឡើង។
លោក លាងហេង បានរៀបរាប់ទៀតថា៖ «ក្នុងការចម្រាញ់នេះយើងពុំសូវមានបញ្ហាចោទនោះទេដោយសារយើងមានបច្ចេកទេសនិងឧបករណ៍គ្រប់គ្រាន់ដោយទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលច្បាស់លាស់និងទាមទារឲ្យយើងអនុវត្តតាមស្តង់ដារបច្ចេកទេសដែលបានកំណត់»។លទ្ធផលនៃការចម្រាញ់គឺស្លឹកគ្រៃ១តោនអាចទាញយកប្រេងបានប្រមាណតែ១,៥ លីត្រប៉ុណ្ណោះ។
ប្រេងរឹតសរសៃមានជាប្រភេទដបតូចដែលមានចំណុះ១០ មីលីលីត្រតម្លៃ ១៨០០០ រៀល ចំណុះ២០ មីលីលីត្រមានតម្លៃ ៣០០០០ រៀល និង ចំណុះ៥០០ មីលីលីត្រ មានតម្លៃ ៥០០០០ រៀល។
លោកបានបញ្ជាក់ទៀតថា ក្រៅពីប្រេងរឹតសរសៃសហគ្រាស ស្រ៊ុន ឆ្លាត ខេបូ អេហ្គ្រីប៊ីហ្សនេស ក៏មានផលិតផលផ្សេងទៀតដូចជា ប្រេងកូឡាប្រេងខ្យល់ ស្ព្រាយបាញ់ការពារមូសខាំ និងស្ព្រាយបាញ់បំបាត់កាឈឺចាប់ភ្លាមៗផងដែរ។
ផលិតផលនេះមានការគាំទ្រច្រើន ទាំងអ្នកលក់និងអតិថិជនដោយពួកគាត់ទិញទុកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ជាប្រចាំថ្ងៃព្រោះតែវាមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ និងតម្លៃសមរម្យ។
សម្រាប់គម្រោងនាពេលអនាគតនាយកប្រតិបត្តិវ័យ៣១ឆ្នាំរូបនេះ គ្រោងនឹងពង្រីកទីផ្សារបន្ថែម ដើម្បីជួយដល់សហគមន៍ក៏ដូចជាបង្កើនការផលិតឱ្យបានច្រើន។តាមរយៈកិច្ចការនេះ លោករំពឹងថានឹងអាចជួយលើកស្ទួយផលិតផលខ្មែរ ក៏ដូចជាស្នើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋចូលរួមគាំទ្រផលិតផលខ្មែរដើម្បីឲ្យខ្មែរមានផលិតផលមួយជាអត្តសញ្ញាណជាតិនិងអាចប្រកួតប្រជែងលើទីផ្សារអន្តរជាតិ។
សហគ្រាស ស្រ៊ុន ឆ្លាត ខេបូអេហ្គ្រីប៊ីហ្សនេស មានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិ គ្រួស ឃុំ រវៀង ស្រុកសំរោង ខេត្ត តាកែវ។ ទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ប្រេងរិតកសិករផលិតផលខ្មែរ
ឬ លេខទូរសព្ទទំនាក់ទំនង៖ ០៩៦ ៨១៣ ៦៧៦៧៕
កំពង់ឆ្នាំង:អន្ទង់ជាវារីសត្វមួយប្រភេទដែលងាយស្រួលចិញ្ចឹម និងមានទីផ្សារល្អ ធ្វើឱ្យការចិញ្ចឹមវាត្រូវបានចាត់ទុកជាមុខរបរបន្ថែមប្រាក់ចំណូលដល់ក្រុមគ្រួសារតាមស្រុកស្រែចម្ការ។
យោងតាមសៀវភៅបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមអន្ទង់រៀបចំដោយនាយកដ្ឋានផ្សព្វផ្សាយកសិកម្ម រុក្ខប្រមាញ់ និងនេសាទសហការជាមួយនាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍន៍វារីប្បកម្មនៃរដ្ឋបាលជលផល ចេញផ្សាយកាលពីឆ្នាំ ២០១៩ អន្ទង់ជាវារីសត្វមួយប្រភេទដែលត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងហើយមានតម្លៃសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់លើទីផ្សារទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស។
ដោយសម្លឹងឃើញទីផ្សារអន្ទង់ល្អ ហើយមិនសូវមានអ្នកចិញ្ចឹមលោក រីសារិត ក៏បានចាប់ផ្ដើមចាប់យកឱកាសនេះដើម្បីបន្ថែមចំណូលគ្រួសារ។
កសិកររូបនេះបានប្រាប់ SR News ថា៖ «ទើបខ្ញុំចាប់ផ្ដើមចិញ្ចឹមសាកល្បង ដោយទទួលបានផលល្អ ទើបខ្ញុំ ចាប់ផ្ដើមចិញ្ចឹមបន្ថែមទៀត»។
មុខរបរចិញ្ចឹមអន្ទង់ជាលក្ខណៈគ្រួសារត្រូវបាននិងកំពុងមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងពីសំណាក់កសិករនិងប្រជាពលរដ្ឋទូទៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងហើយស្របពេលជាមួយគ្នានេះក៏មានចំណុចខ្វះខាតជាច្រើនផងដែរចំពោះអ្នកចិញ្ចឹមអន្ទង់ភាគច្រើនដោយសារពួកគាត់មិនទាន់មានការយល់ដឹងច្បាស់នៅឡើយអំពីបច្ចេកទេសចិញ្ចឹម។
ប៉ុន្តែសម្រាប់កសិករ សារិតលោកបានស្វែងយល់ច្រើនអំពីការចិញ្ចឹមអន្ទង់នេះ ដោយលោកបានលើកឡើងថា៖ «យើងត្រូវផ្ដោតសំខាន់ទៅលើទឹកការថែទាំ ឲ្យចំណី បានទៀងទាត់ ប្រើថ្នាំដើម្បីការពារជំងឺ និងព្យាបាលទៅតាមពេលវេលា»។
លោកបានបញ្ចាក់ថាសម្រាប់ទឹកដែលយើងអាចយកមកចិញ្ចឹមអន្ទង់បានមានដូចជា ទឹកស្អាត ទឹកអណ្ដូងទឹកបឹង ទឹកស្ទឹង តែត្រូវមានអាងស្តុបទឹកមួយដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន។
លោកបានពន្យល់ថា៖ «ទឹកទាំងអស់នោះវាមានសារជាតិពុលផ្សេងៗទៅតាមប្រភពទឹកដោយទឹកស្អាតមានជាតិក្ល័រ ទឹកអណ្ដូង មានជាតិកំបោរ និង ច្រែស ទឹកបឹង និងស្ទឹង អាចមានបាក់តេរីតូចៗ ជាច្រើនដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់អន្ទង់បើយើងមិនមានអាងស្តុកទឹកមួយនោះទេ»។
លោកបានបញ្ជាក់ថាប្រភពទឹកទាំងនោះចាំបាច់ត្រូវស្តុករយៈពេល ២៤ម៉ោងឡើងទៅទើបយើងយកមកប្រើសម្រាប់ចិញ្ចឹមអន្ទង់បាន។
បញ្ហាដែលកើតមានដោយសារតែការប្រើប្រាស់ទឹកមិនបានត្រឹមត្រូវជាញឹកញាប់អាចបង្កបញ្ហាប្រឈមនឹងជំងឺនៅក្នុងការចិញ្ចឹមអន្ទង់។
លោកនិយាយថា៖ «ពេលខ្លះជំងឺទាំងនោះដែលកើតលើអន្ទង់យើងក៏មិនអាចព្យាបាលបានដែរ បើសិនជាយើងបណ្ដោយឱ្យវាឆ្លងជំងឺទាំងនោះ»។
កត្តាដែលឆ្លងជំងឺទាំងនោះ គឺបណ្ដាលមកពីទឹកអត់មានអនាម័យការថែទាំលាងសម្អាតអាងមិនបានស្អាត មិនបានសម្លាប់មេរោគនៅក្នុងអាងចិញ្ចឹមក៏ដូចជាសម្លាប់មេរោគនៅក្នុងទឹក»។
បញ្ហាចំណីក៏ត្រូវតែមានការទុកដាក់ឱ្យបានសមស្រប។ចំណីដែលផ្ដល់ឲ្យអន្ទង់មានដូចជា សាច់ត្រី ខ្ចង និងក្ដាមដែលមានប្រូតេអ៊ីនខ្ពស់ ៤២% ហើយហើយលោកបានដាស់តឿនអ្នកចិញ្ចឹមអន្ទង់ថា ត្រូវរក្សាចំណីសត្វទុកឲ្យបានល្អនៅកន្លែងដែលត្រជាក់ហើយស្ងួត។
នៅពេលដែលការអនុវត្តបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមអន្ទង់បានត្រឹមត្រូវកសិករអាចប្រមូលផលអន្ទង់សាច់អាយុចន្លោះពី៨ទៅ៩ខែ ដោយពួកវាមានទម្ងន់ចាប់ពី ៣ខាំទៅ ៤ខាំជាទម្ងន់ស្ដង់ដារ សម្រាប់លក់នៅទីផ្សារ។
ចំពោះតម្លៃអន្ទង់វិញ លោក សារិត បានឱ្យដឹងថា៖ «អន្ទង់១គីឡូក្រាម តម្លៃ ២៥០០០រៀល។សម្រាប់កូនអន្ទង់វិញយើងលក់បច្ចុប្បន្ននេះគិតជាក្បាល ដោយមួយក្បាលតម្លៃ ៨០០ រៀលកូនទំហំ ៦លី»។
ជាមួយនឹងការថតវីដេអូសកម្មភាពចិញ្ចឹមអន្ទង់បង្ហោះតាមអនឡាញ កសិកររូបនេះក៏ទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ច្រើនលើបណ្ដាញសង្គម។
លោកបាននិយាយថា៖ «បងប្អូនយើងគាត់គាំទ្រច្រើនគាត់ចង់ចិញ្ចឹមច្រើន គាត់តែងតែ ខលមកសួរនាំច្រើន»។
យោងតាមសៀវភៅបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមអន្ទង់រៀបចំដោយនាយកដ្ឋានផ្សព្វផ្សាយកសិកម្ម រុក្ខប្រមាញ់ និងនេសាទអន្ទង់មិនត្រឹមតែជាប្រភពអាហារដ៏សម្បូរសារធាតុចិញ្ចឹមប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងជាវារីសត្វមួយប្រភេទដែលមានតម្លៃផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់និងមានអត្ថប្រយោជន៍នៅក្នុងវិស័យវេជ្ជសាស្ត្រផងដែរព្រោះថាសាច់អន្ទង់អាចជួយប៉ូវកម្លាំង និងអាចព្យាបាលជំងឺផ្សេងៗបានដូចជាជំងឺគេងមិនលក់ ជួយសម្រួលសរសៃឈាមដល់អ្នកកើតទឹកនោមផ្អែមជាដើម។
បច្ចុប្បន្នការចិញ្ចឹមអន្ទង់បាននិងកំពុងមានការកើនឡើងនៅតាមតំបន់មួយចំនួនក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងក៏ដូចជានៅបណ្ដាលប្រទេសជិតខាងផងដែរ ហើយបានជួយសម្រួលដល់ការបង្កើនប្រាក់ចំណូលបន្ថែមដល់ក្រុមគ្រួសារកសិករតាមជនបទផងដែរ។
លោកសារិតក៏បានទទួលស្គាល់ដែរថា៖ «ការចិញ្ចឹមអន្ទង់នេះជាមុខរបរមួយដែលបានផ្ដល់ប្រាក់ចំណូលជាប្រចាំដោយមិនប៉ះពាល់មុខរបរប្រចាំថ្ងៃនិងអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហាបានមួយចំនួន»។
សម្រាប់នៅថ្ងៃអនាគត លោកមានបំណងពង្រីកការចិញ្ចឹមអន្ទង់បន្ថែមនិងចងក្រងជាសហគមន៍ដើម្បីលក់កូនចេញនិងប្រមូលសាច់ចូលវិញ។
កសិកររូបនេះបាននិយាយថា៖ «យើងសង្ឃឹមថាថ្ងៃណាមួយយើងនឹងអាចធ្វើបានតាមអ្វីដែលយើងគិតដើម្បីជួយសម្រួលដល់ការរកទីផ្សារជូនប្រជាកសិករដែលគាត់ចិញ្ចឹមក៏ដូចជាជួយផ្ដល់មុខរបរបន្ថែមមួយទៀតដល់ពួកគាត់ផងដែរ»។
កសិករចិញ្ចឹមអន្ទង់ លោក រី សារិត ស្ថិតនៅភូមិ កំពង់បាសស្រូវ ឃុំ ជលសា ស្រុកជល់គិរី ខេត្ត កំពង់ឆ្នាំង។ព័ត៌មានបន្ថែមសូមចូលទៅកាន់គេហទំព័រហ្វេសប៊ុកៈ BSF fame ឬទំនាក់ទំនងលេខទូរសព្ទ ០៩៨ ៧៧២ ៤២៧ និង ០៨៨ ៤២៦ ៤៩៤៦៕
កំពង់ធំ : ស្ត្រីកសិករនៅកំពង់ធំម្នាក់បានកែប្រែជីវភាពឱ្យប្រសើរឡើងក្រោយពីសិក្សាដឹងថាសត្វក្រួចងាយស្រួលចិញ្ចឹម ហើយថែមទាំងមានទីផ្សារល្អ។
ធ្លាប់ជាអ្នកចិញ្ចឹមមាន់ អ្នកស្រី ឡុងស្រីរ៉ា មានបទពិសោធន៍និងបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមមាន់ជាច្រើនឆ្នាំ មកហើយ។ កាលណោះអ្នកស្រីត្រូវការចំណាយថវិកាច្រើនលើការផ្តល់ចំណីឲ្យសត្វមាន់ បានគ្រប់គ្រាន់ការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារ និងការមើលថែទាំវាឱ្យបានដិតដល់។ ដោយពុំសូវទទួលបានប្រាក់ចំណេញ ទើបនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៨អ្នកស្រីបានងាកមកចិញ្ចឹមសត្វ ក្រួចសាកល្បងវិញ។
កសិករស្រីរ៉ាបានប្រាប់ SR News ថា៖ «ក្រួចងាយស្រួលចិញ្ចឹមជាងមាន់ព្រោះវាទាមទាររយៈពេលខ្លីក្នុងការចិញ្ចឹម និងប្រមូលផលសាច់លក់បានលឿន»។
ដំណាក់ការដំបូង អ្នកស្រីបានចំណាយដើមទុនប្រមាណ ១៥ម៉ឺនរៀលលើការភ្ញាស់ ពងក្រួច ២០០គ្រាប់ និងចំណី។ ពងក្រួចដែលភ្ញាស់បានកូនប្រមាណ ១០០ក្បាល ហើយអ្នកស្រីបានប្រើទ្រុងមាន់ដែលមានស្រាប់សម្រាប់ចិញ្ចឹមក្រួចបន្ត។
ចំណាយរយៈពេលប្រមាណ ២៥ថ្ងៃទៅ ៣៥ថ្ងៃនៃការចិញ្ចឹមក្រួចអ្នកស្រីអាចប្រមូលផលសាច់ និងពងក្រួចបានជាច្រើនសម្រាប់លក់ និងភ្ញាស់បន្តពូជ។
ដោយសត្វស្លាបមួយប្រភេទនេះមានរសជាតិឆ្ងាញ់ចិញ្ចឹមឆាប់ទទួលបានផល និងមានទីផ្សារល្អកសិករ ស្រីរ៉ា បានបន្តចិញ្ចឹមក្រួចអស់រយៈពេល ៦ឆ្នាំ ជាមួយការទទួលបានទិន្នផលខ្ពស់ឆ្លើយតបទៅនឹងទីផ្សារ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថាក្រៅពីចំណាយលើចំណីក្រួច អ្នកស្រីក៏ត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងឱ្យពួកវាដូចមាន់ដែរ។
អ្នកស្រី ស្រីរ៉ា បានរៀបរាប់ថា៖ «ការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺអាសន្នរោគចំពោះក្រួចដែលយើងទុកសម្រាប់ធ្វើជាមេបាយើងត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងរាល់៦ខែម្ដងហើយសម្រាប់កូនក្រួចសាច់យើងត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងរាល់ ១៥ថ្ងៃម្ដងនិងចំពោះរដូវភ្លៀងគឺយើងត្រូវប្រើថ្នាំការពារជំងឺ រាកស រាកខៀវ និងផ្ដាសសាយហើយសម្រាប់ខែក្ដៅវិញយើងប្រើថ្នាំប៉ារ៉ាលាយជាមួយនិងវីតាមីនស៊ី ដាក់លាយជាមួយចំណីឲ្យវាស៊ី ដើម្បីកាត់បន្ថយស្ត្រេស ហើយការលាយចំណីវិញ ចំណី ១តោន ត្រូវលាយជាមួយ វីតាមីន ១គីឡូក្រាម»។
ក្រៅពីចិញ្ចឹមក្រួចយកសាច់ អ្នកស្រីស្រីរ៉ា ក៏ចិញ្ចឹមក្រួចធ្វើជាមេបា សម្រាប់យកពង និងភ្ញាស់កូនដើម្បីផ្គត់ផ្គងទីផ្សារផងដែរ។
ចំពោះទីផ្សារលក់កូនក្រួចវិញ អ្នកស្រីលក់ចាប់ពីអាយុ ៣ថ្ងៃក្នុង ១ក្បាល តម្លៃ ៨០០រៀល អាយុ ៥ថ្ងៃ ១ក្បាល តម្លៃ ១០០០រៀលអាយុ ៧ថ្ងៃ ១ក្បាលតម្លៃ ១២០០រៀល និង ១០ថ្ងៃ ១ក្បាលតម្លៃ ១៥០០រៀល។ ក្រួចសាច់ក្នុងមួយក្បាលតម្លៃចន្លោះប្រមាណពី ២៨០០រៀលទៅ ៣៥០០រៀល។
អ្នកស្រីស្រីរ៉ាបានបញ្ចាក់ថា៖ «ក្រួចរបស់ខ្ញុំមានទីផ្សារល្អហើយខ្ញុំក៏មិនដឹងថាអ្នកដទៃ គាត់ចិញ្ចឹមនិងរកទីផ្សារ យ៉ាងម៉េចទេទើបមិនមានទីផ្សារ ហើយឈប់ចិញ្ចឹមនោះ ខ្ញុំលក់ក្រួចគិតជាវគ្គ រាល់៥ថ្ងៃម្ដង ចាប់ ពី ១០០០ក្បាល ទៅ ១៥០០ក្បាលចំពោះការប្រមូលផលពងវិញក្នុងមួយថ្ងៃប្រមាណ ៤៥០ គ្រាប់ សម្រាប់មេបា ៦០០ក្បាល»។
ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងការប្រមូលផលនេះ កសិករវ័យ ៣៣ឆ្នាំរូបនេះបានប្រាប់ថាចាប់ពីខែធ្នូ រហូតដល់ ខែមីនា ក៏មានការផ្ទុះជំងឺអាសន្នរោគដែលធ្វើឲ្យក្រួចងាប់ក្នុងរយៈពេលខ្លីផងដែរ។
ផលវិបាកមួយទៀតគឺឈ្មួញតែងតែបន្ទាបតម្លៃដោយប្រៀបធៀបក្រួចសាច់ក្នុងស្រុកជាមួយនឹងក្រួចនាំចូលក្នុងតម្លៃប្រហែល ២៥០០រៀលប៉ុណ្ណោះក្នុង ១ក្បាល ដែលជាតម្លៃមិនចំណេញទេ។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថា៖ «តម្លៃក្រួចដែលអាចចំណេញបានគឺចាប់ពីតម្លៃ ២៨០០រៀលឡើងទៅ ក្នុង ១ក្បាល»។
ការចិញ្ចឹមក្រួចគឺជារបបគោលមួយនៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីក្រៅពីចិញ្ចឹមមាន់ ទា និងក្ងាន ដែលធ្វើឲ្យជីវភាពរបស់អ្នកស្រីបានប្រសើរឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃទាំងការចាយវាយ ការបង់ថ្លៃសាលាកូន លទ្ធភាពបង់ផ្ដាច់ធនាគារនិងការសាងសង់ផ្ទះបានមួយខ្នងយ៉ាងសមរម្យសម្រាប់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
ជាមួយជោគជ័យក្នុងការចិញ្ចឹមសត្វក្រួចកសិករ ស្រីរ៉ា ក៏បានផ្ដាំទៅអ្នកចិញ្ចឹមសត្វក្រួចទាំងឡាយថា៖ «កុំឲ្យស៊ីចំណីផ្ដេសផ្ដាសក្រៅពីចំណីប្រចាំថ្ងៃនិងមិនត្រូវលាយចំណីជាមួយកន្ទួកឬក៏ប្តូរចំណីនោះទេ ព្រោះវាបណ្ដាលឲ្យក្រួចអាក់ពង»។
អ្នកស្រីក៏រីករាយនឹងចែករំលែកពីបច្ចេកទេសនៃការចិញ្ចឹមក្រួចនេះទៅដល់អ្នកដែលចង់សាកល្បងចិញ្ចឹមវាដែរ ព្រោះមុខរបរមួយនេះអាចទទួលបានប្រាក់កម្រៃល្អ និងងអាចដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារឱ្យប្រសើរឡើង។
កសិករចិញ្ចឹមក្រួច អ្នកស្រី ឡុង ស្រីរ៉ាមានទីលំនៅក្នុងភូមិត្រពាំងស្វាយ ឃុំបល្ល័ង្ក ស្រុកបារាយណ៍ ខេត្តកំពង់ធំ។ទំនាក់ទំនងអ្នកស្រីតាមទំព័រហ្វេសប៊ុកឈ្មោះ Veasna Oun Ra II និងលេខទូរស័ព្ទ ០៧៨ ៥០០ ៨០៧៕
បាត់ដំបង: កើតចេញពីភាពច្នៃប្រឌិតគួបផ្សំបទពិសោធន៍ជាច្រើនឆ្នាំ អ្នកស្រី ម៉ៅ សុធា ជាសិប្បករផលិតប្រហុកអង្ក្រងដ៏មានរសជាតិឈ្ងុយឆ្ងាញ់និងកំពុងត្រូវបានដាក់លក់លើទីផ្សារ ជាមួយអ្នកគាំទ្រយ៉ាងច្រើនសន្ធឹក។
ប្រមាណជា៥ឆ្នាំមុន អ្នកស្រីសុធា គ្រាន់តែជាអាជីករលក់ប្រហុក ដែលត្រូវបានអតិថិជនទទួលស្គាល់ស្នាដៃឆ្ងាញ់និងស្នើឱ្យអ្នកស្រីសាកល្បងធ្វើប្រហុកអង្ក្រង។
សិប្បករលក់ប្រហុករូបនេះបានប្រាប់ SR News ថា៖ «ដំបូងឡើយ ខ្ញុំលក់ប្រហុកធម្មតាទេ តែដោយសារមានម៉ូយខ្លះគាត់ចង់ឲ្យខ្ញុំកែច្នៃប្រហុកលាយជាមួយអង្ក្រងដោយឃើញថាប្រហុករបស់ខ្ញុំមានរសជាតិឆ្ងាញ់ និងអង្ក្រងក៏សម្បូរនៅលើទីផ្សារទៀតនោះទើបពួកគាត់ចង់ឲ្យខ្ញុំកែច្នៃធ្វើជាប្រហុក អង្ក្រងនេះឡើង»។
ដំណើរការធ្វើប្រហុកអង្ក្រងរបស់អ្នកស្រីត្រូវបានចាប់ផ្ដើមពីបរិមាណតិចតួចជាការសាកល្បងរហូតឈានដល់ចំនួនច្រើនតាមតម្រូវការរបស់ភ្ញៀវ។
អ្នកស្រី សុធាបានរៀបរាប់ថា៖ «ណាមួយយើងគិតថាអង្ក្រង គឺយើងអាចយកមកឆា ឬក៏ម្ជូរអីទេ ទើបខ្ញុំសាកល្បងយកអង្ក្រង មកច្នៃធ្វើជាប្រហុកលមើល ត្រឹមតែ២ ទៅ៣គីឡូក្រាម ប៉ុណ្ណោះតែធ្វើយូរៗទៅវា មានរសជាតិ ឆ្ងាញ់ធ្វើឲ្យភ្ញៀវកុម្ម៉ង់កាន់តែច្រើនទៅច្រើនទៅៗ»។
ការផលិតប្រហុកអង្ក្រងនេះត្រូវឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលសម្អាតជាច្រើនដងនិងចម្អិនឱ្យបានត្រឹមត្រូវទើបអាចរក្សាទុកបានយូរ។
សិប្បករធ្វើប្រហុកអង្ក្រងវ័យ ៣៧ឆ្នាំរូបនេះបានបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «យើងត្រូវយក អង្ក្រងមករើសកម្ទេចស្លឹកឈើនិងសត្វល្អិតផ្សេងៗចេញឲ្យស្អាតរួច យកវាទៅលាងទឹកឲ្យអស់ជាតិជូរ ហើយកទៅស្រុះទឹកក្តៅឲ្យឆ្អិតល្អដើម្បីរក្សាទុកបានយូរ។ បន្ទាប់មក យើងយកអង្ក្រងទៅចិញ្ច្រាំជាមួយនិងប្រហុកត្រីរ៉ស់ដោយផ្សំគ្រឿងដូចជា ខ្ទឹមស ម្ទេស ស្លឹកគ្រៃ ស្លឹកក្រូចសើច ស្ករ អំបិល និងប៊ីចេង។
ដំណាក់កាលដែលលំបាកនិងទាមទារការអំណត់ច្រើននោះ ត្រូវបានអ្នកស្រី សុធា បញ្ជាក់ថា ជាការរើសកម្ទេចកម្ទីស្លឹកឈើចេញពីអង្ក្រងតែប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការប្រើរយៈពេលយូរព្រោះអង្ក្រងតូចៗ។
ប្រហុកអង្ក្រងរបស់អ្នកស្រីមានតម្លៃ ២៥០០០រៀល ក្នុងមួយគីឡូក្រាម។ ក្នុងមួយថ្ងៃ អ្នកស្រីអាចផលិតបានជាប្រមាណ ១០០គីឡូក្រាមដោយបច្ចុប្បន្នមានដាក់លក់នៅខេត្តបាត់ដំបង កំពង់សោម សៀមរាប និង ភ្នំពេញ។
ភ្ញៀវដែលទិញប្រហុកអង្ក្រងយកទៅទទួលទានភាគច្រើនតែងតែសរសើរប្រហុកអង្ក្រងនេះថាឆ្ងាញ់។ លើសពីរសជាតិប្រហុកអង្ក្រងក៏ត្រូវបានសិប្បករផលិតដោយមានអនាម័យល្អទាំងការទុកដាក់ និងវេចខ្ចប់នៅក្នុងក្រឡជ័រ។
យោងតាមអ្នកស្រី សុធា ប្រហុកអង្ក្រងអាចរក្សាទុកក្នុងទូទឹកកក បានប្រហែលជា ១ឆ្នាំ។
សម្រាប់អ្នកដែលមមាញឹកពុំសូវមានពេលចូលចង្ក្រានប្រហុកអង្ក្រងនេះអាចទិញយកទៅទទួលបានភ្លាមៗ តែម្ដង ដោយមិនចាំបាច់ចំហុយ។ ប្រហុកអង្ក្រងអាចទទួលទានផ្ទាល់ជាមួយបាយ ផ្ទាប់បន្លែអន្លក់ សាច់ជ្រូកអាំង ឬក៏អាចយកទៅលាយធ្វើជាទឹកប្រហុកផងដែរ។
ក្រៅពីប្រហុកអង្ក្រងអ្នកស្រី សុធា ក៏មានធ្វើប្រហុកក្រសាំង បុកកន្ទុយហេះ ត្រីប្រឡាក់ និងផលិតផលខ្មែរជាច្រើនទៀត។
សិប្បកម្មប្រហុកអង្ក្រងអ្នកស្រី ម៉ៅ សុធា មានទីលំនៅក្នុងភូមិ ភូមិនរា ឃុំនរា២ ស្រុក សង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង។ ទំនាក់ទំនងតាមគេហទំព័រហ្វេសប៊ុកៈ Sothea Bunhong និង លេខទូរស័ព្ទ ០៨៧ ៨២០ ១០៧ និង ០៧១ ៣៨១ ១១៧ ៕
ពោធិ៍សាត់ៈ ZO Motors Cambodia គឺរោងចក្រដំឡើងរថយន្តអគ្គិសនីទី ១ នៅកម្ពុជានិងដំបូងគេបង្អស់ នៅតំបន់អាស៊ានដែលសាងសង់នៅលើទឹកដីខេត្តពោធិ៍សាត់ក្នុងទំហំផ្ទៃដី ១០ ហិកតា។រោងចក្រដំឡើងរថយន្តអគ្គិសនីនេះ មានសមត្ថភាពផលិតរថយន្តដំណាក់កាលទី ១ បានចំនួន ៣ពាន់គ្រឿង សម្រាប់នាំចេញ និងផ្គត់ផ្គង់ក្នុងស្រុកហើយដំណាក់កាលបន្ទាប់រោងចក្រគ្រោងនឹងផលិតរថយន្តអគ្គីសនីប្រមាណជាង ១ម៉ឺនគ្រឿងបន្ថែមទៀត។
លោក កែវ រតនៈ រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងរ៉ែនិងថាមពលបានប្រាប់សារព័ត៌មាន SR News ឱ្យដឹងថា៖«ក្រុមហ៊ុន ZO Motors Cambodia មានទីស្នាក់ការនៅតូក្យូនិងអាមេរិក ដែលដំឡើងរថយន្តដឹងជញ្ជូនភស្តុភារសាកអាគុយដើរដោយអគ្គីសនីទំនើប ប្រើប្រាស់អស់លុយតិចជាងប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ូតឬស៊ាំង និងមិនបញ្ចេញផ្សែងបំពុលបរិស្ថាន ហើយរថយន្ដអគ្គីសនីនេះមានដូចជារថយន្តដឹកទំនិញ រថយន្តមានទូរទឹកកក ដើម្បីធ្វើការក្លាសេសាច់បង្កកការ៉េម ភីហ្សា»។
លោក កែវ រតនៈ បានឱ្យដឹងទៀតថា ក្រុមហ៊ុន ZO Motors Cambodia មានគម្រោងវិនិយោគ ប្រមាណជាង ៤០លានដុល្លារដោយក្នុងដំណាក់កាលទី ១ ក្រុមហ៊ុនវិនិយោគត្រឹមតែជាង ១០លានសិនដើម្បីតេស្ដទីផ្សារនៅកម្ពុជា។
រោងចក្រដំឡើងរថយន្តអគ្គិសនី ប្រភេទដឹកទំនិញរបស់ក្រុមហ៊ុន ZO MOTORS (CAMBODIA) CO.,LTD បានបើកការដ្ឋានជាផ្លូវការកាលពីថ្ងៃទី ១៨ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២៤ នៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសក្រគរ ស្ថិតក្នុងភូមិសារវ័ន ឃុំស្នាអន្សា ស្រុកក្រគរ ខេត្តពោធិ៍សាត់។
ជាមួយគ្នា លោក កែវ រតនៈ បន្តថារោងចក្រដំឡើងរថយន្តអគ្គិសនី ដែលកំពុងបុកគ្រឹះសាងសង់នៅលើទឹកដីខេត្តពោធិ៍សាត់នេះ មិនមែនជារោងចក្រទី ១នៅក្នុងទឹកដីខេត្តពោធិ៍សាត់ឡើយ ប៉ុន្តែរោងចក្រនេះ គឺជារោងចក្រទី១ដែលដំឡើងរថយន្តដើរដោយអគ្គិសនី មិនប្រើប្រាស់ ប្រេងមួយដំណក់និងជួយដល់ការការពារបរិស្ថាន និងជួយដល់សេដ្ឋកិច្ចអ្នកប្រើប្រាស់ព្រោះរថយន្តទាំងអស់ដែលដំឡើងនៅទីនេះ ជាប្រភេទរថយន្តលក្ខណៈគ្រួសារនិងរថយន្តដឹកជញ្ជូនធនធំៗផងដែរ។
ទន្ទឹមនឹងនេះ ក្រុមហ៊ុន ZO Motors Co., Ltd. បានប្តេជ្ញាលើកំណែទម្រង់វិស័យថាមពលនិងជម្រុញដំណើរការនៃការអភិវឌ្ឍន៍ថាមពលស្អាតប្រកបដោយនិរន្តរភាពដើម្បីជំរុញការសាងសង់ហេដ្ឋា រចនាសម្ព័ន្ធសម្រាប់ថាមពលស្អាតឱ្យបានឆាប់រហ័សនិងប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាព។
ក្នុងន័យនេះផងដែរក្រុមហ៊ុនមានគម្រោងស្ថានីយបញ្ចូលថាមពល ដែលនឹងប្រើប្រាស់ថាមពលជាតិឱ្យអស់លទ្ធភាព ព្រមទាំងបម្រើនៅតាមខ្សែផ្លូវដឹកជញ្ជូនសំខាន់ៗទូទាំងប្រទេសក្នុងរយៈពេល២ឆ្នាំព្រមទាំងបង្កើតឱកាសការងារជូនប្រជាពលរដ្ឋជាង២ពាន់កន្លែងដើម្បីចូលរួមចំណែក លើកកម្ពស់សេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជា។
សូមជម្រាបជូនថា ក្រុមហ៊ុន ZO Motors Co., Ltd. គឺជាក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តពាណិជ្ជកម្មថាមពលជំនាន់ក្រោយរបស់ប្រទេសជប៉ុន-ចិន ហើយជាក្រុមហ៊ុនផលិតនិងចែកចាយរថយន្តដឹកទំនិញ ពាណិជ្ជកម្ម ដែលមិនបញ្ចេញឧស្ម័ននឹងត្រូវបានរចនានិងផលិតនៅអាស៊ី ជាមួយនឹងខ្សែសង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់ ជាសកល។ ក្នុងនោះ ZM Trucks បានក្លាយជាម៉ាកយីហោរបស់ ZO Motors នៅប៉ែកអឺរ៉ុប និងអាមេរិកខាងជើង៕
ភ្នំពញ: សម្រេចក្តីស្រម៉ៃជួយកសិករឱ្យទទួលបានចំណូល កាត់បន្ថយការចំណាកស្រុក និង ពង្រឹងការចិញ្ចឹមទាឡើងវិញអ្នកស្រី ម៉ោង ស្រីពៅ ប្រមូលទិញពងទាប្រមាណ ១០ម៉ឺន ទៅ ២០ម៉ឺនគ្រាប់ក្នុង ១ខែផលិតជាបណ្ដូលពងទាប្រៃ និងចែកចាយលើទីផ្សារទូទាំងប្រទេស។
អ្នកស្រីម៉ោង ស្រីពៅ ម្ចាស់សិប្បកម្មភូមិពងទាខ្មែរបានឱ្យដឹងថា មូលហេតុនៃការបង្កើតសិប្បកម្មនេះឡើង ដោយសារអ្នកស្រីចង់ផលិតអ្វីដែលថ្មី ចេញពីគំនិតខ្លួនឯងផ្ទាល់ដូច្នេះហើយ បានជាអ្នកស្រីជ្រើសរើសការកែច្នៃពងទាស្រស់ ទៅជាពងទាប្រៃដែលអាចនិយាយបានថា ជាផលិតផលថ្មីមួយប្លែកពីគេ។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់ដូច្នេះថា៖«ខ្ញុំព្យាយាមស្វែងរករូបមន្តនិងដៃគូ ហើយសួរខ្លួនឯងថា តើផលិតផល ខ្ញុំមានតម្រូវការទីផ្សារបែបណា? ផលិតផលមួយហ្នឹងអាចរួមផ្សំជាមួយផលិតផលផ្សេងទៀតហើយសម្រេចបានជាផលិតផលថ្មីមួយទៀតបានបែបម៉េច? ឧបមាថាបណ្ដូលពងទាប្រៃអាចច្នៃយកទៅធ្វើអ្វីបានខ្លះ? ហើយផលិតផលមួយហ្នឹងរីកទៅបែបម៉េច?អ៊ីចឹងហើយបានជាខ្ញុំ យកផលិតផលមួយហ្នឹងជាគោលដៅរបស់ខ្ញុំ»។
បច្ចុប្បន្ននេះសិប្បកម្មផលិតបណ្ដូលពងទាប្រៃ បានប្រមូលទាំងពងទាស្រស់ចន្លោះពី១០ម៉ឺនទៅ២០ម៉ឺនគ្រាប់នៅក្នុង១ខែ ដែលពងទាទាំងអស់នេះ មានប្រភពមកពីខេត្តតាកែវ កំពតព្រៃវែង បាត់ដំបង និងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។
សិប្បកម្មមួយនេះអាចផលិតបណ្ដូលពងទាប្រៃ បាន ២០ម៉ឺនគ្រាប់ ក្នុង ១ខែ ហើយបើនៅក្នុងរដូវ បុណ្យទានដូចជាសែនក្បាលទឹក និងសែនលោកខែ សិប្បកម្មមួយ នេះ ផលិតបណ្ដូលរហូតដល់ ៣០ម៉ឺនគ្រាប់។
អ្នកស្រីស្រីពៅ បានឱ្យដឹងថា បណ្ដូលពងទាប្រៃ លក់រាយមានតម្លៃ ៨០០ រៀល ក្នុង ១គ្រាប់ចំណែកលក់លក្ខណៈបោះដុំ តម្លៃអាចចុះជាងនេះ ហើយបណ្តូលពងទាប្រៃមានលក់នៅតាមផ្សារទូទៅផ្សារទំនើប សួនធម្មជាតិ។
ម្ចាស់សិប្បកម្មខាងលើរៀបរាប់ពីដំណើរការផលិតបណ្ដូលពងទាប្រៃនេះថា៖ «យើងត្រូវយកពងទា មកលាងទឹកឲ្យស្អាត រួចយកត្រាំក្នុងទឹកអំបិលយើងឈប់ប្រឡាក់ពងទាជាមួយ ផេះទៀតហើយ ដោយយើងយកពងទា អំបិល ទឹកកំណត់ឲ្យសមស្របគ្នាទៅតាមអាយុកាល ដូចជាអាយុ ១៤ថ្ងៃ សម្រាប់ញ៉ាំធម្មតាមិនប្រៃពេកអាយុ ១៨ថ្ងៃ សម្រាប់ឆាជាមួយបន្លែ និងគ្រឿងសមុទ្រ និងអាយុ ២៥ថ្ងៃសម្រាប់យកទៅធ្វើជាស្នូលនំប៉ាវ ង៉ូវយីង និងនំពាជាដើម»។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់ពីផលលំបាក៣ចំណុចដូច្នេះថា៖ «ទី១ការផលិត មានផលពិបាកច្រើនដែរ ដោយយើងស្មានបរិមាណទឹក និងបរិមាណអំបិលមិនសមាមាត្រគ្នា ដែលធ្វើឲ្យពងទាប្រៃពេក ឬសាបពេកធ្វើឲ្យពងទាខូចហើយពេលខ្លះសំបកពងទាស្ដើងក៏ធ្វើឲ្យខូចដូចគ្នា ទី២ ការប្រមូល ទិញពងទាក៏ជួបការលំបាកដូចគ្នា ព្រោះកសិករចិញ្ចឹមទាយកពង គាត់មិនបានសហការជាមួយ យើងទេពេលពងទាឡើងថ្លៃគាត់លក់ឲ្យអ្នកផ្សេង តម្លៃមានការប្រគួតប្រជែង ទី៣ការយកពងទាពីខេត្តឆ្ងាយ វាធ្វើឲ្យពងទាបែកច្រើនផងដែរ»។
សម្រាប់ទីផ្សារវិញអ្នកស្រីអះអាងថា បណ្ដូលពងទាប្រៃមានទីផ្សារល្អប្រសើរ និងទទួលបានគាំទ្រច្រើនពិសេសនៅតាមបណ្តាហាងលក់នំខេក និងនំពា ដោយសារតែការទិញយកតែបណ្តូល ពងទាប្រៃនេះធ្វើឱ្យអ្នកផលិតនំទាំងនោះ មានភាពងាយស្រួល ដោយមិនចាំបាច់ត្រូវផលិតបណ្តូល ពងទាប្រៃខ្លួនឯងនិងចំណេញពេលវេលា។
សិប្បកម្មផលិតបណ្ដូលពងទាប្រៃដែលមានទីតាំងនៅរាជធានីភ្នំពេញនេះបានជួយសម្រួល យ៉ាងច្រើនដល់ជីវភាពកសិករចិញ្ចឹមទា តួយ៉ាងមានទីតាំងលក់ពងទាច្បាស់លាស់មិនមាន ការបន្ទាបតម្លៃ ដែលធ្វើឲ្យពងទាសល់ខូច ជួយកសិករឱ្យពង្រឹងការចិញ្ចឹមទាឡើងវិញជាពិសេសផ្តល់ឱកាសការងារដល់ស្ត្រីមេម៉ាយ និងអ្នកមិនចេះអក្សរឱ្យទទួលបានចំណូលផ្គត់ផ្គងគ្រួសារ។
នាពេលអនាគតអ្នកស្រី ម៉ោង ស្រីពៅ មានបំណងបង្កើតកសិដ្ជានចិញ្ចឹមទា និងសមាគមន៍ស៊ុតដែលមានស្ដង់ដារទាំងការចិញ្ចឹម និងផលិតស៊ុត ហើយអាចកែច្នៃម្ហូបអាហារពីសាច់ទា ពងទានិង យកសាច់លក់ជាបំណែកៗដូចជា ទ្រូង ស្លាប និងអណ្ដាតជាដើមដើម្បីបំពេញតម្រូវការអតិថិជន។
សិប្បកម្មភូមិពងទាខ្មែរមានទីតាំងស្ថិតនៅផ្ទះលេខ១១៨ ភូមិ ស្វាយតាអក ផ្លូវលេខ ១៨៩ សង្កាត់វាលស្បូវ ខណ្ឌ ច្បារអំពៅ រាជធានីភ្នំពេញ។ទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ភូមិពងទាខ្មែរ ឬ លេខទូរសព្ទ៖ ០៩៣ ៣១២ ១៣៩៕
ពោធិ៍សាត់៖ កសិដ្ឋានដំណាំចំការខ្ញីអូរសោម គឺជាកសិដ្ឋាដ៏ធំមួយដែលដាំដុះដំណាំខ្ញី ទៅតាមលក្ខណៈ បច្ចេកទេស ដោយក្នុង ១ហិកតាអាចដាំបានចំនួនជាង ៧ម៉ឺនគុម្ព និងអាចប្រមូលផលបានចន្លោះពី ៧៥តោនទៅ១២០តោន ហើយគ្រោងនាំចេញទៅកាន់ទីផ្សារអាមេរិក។
លោក ហ៊ុល សុធាម្ចាស់កសិដ្ឋានដំណាំចំការខ្ញីអូររសោមបានប្រាប់ SR News ឱ្យដឹងថា៖ «ដំណាក់កាលដំបូងនេះខ្ញុំបានដាំខ្ញីលើផ្ទៃដី១៣ហិកតាសម្រាប់ធ្វើជាពូជ បើថែទាំបានល្អត្រឹម៦ខែ ទៅ៨ខែអាចប្រមូលផលបានហើយ ដោយក្នុង១ហិកតា យើងអាចដាំបានចំនួន ៧ម៉ឺន ៥ពាន់គុម្ព និងចាយទុនអស់ ២ម៉ឺន ៨ពាន់ដុល្លារនិងទទួលបានទិន្នផលក្នុង១ហិកតាចន្លោះពី ៧៥តោន ទៅ១២០តោនហើយដំណាក់កាលទី២ ខ្ញុំគ្រោងនឹងពង្រីកលើផ្ទៃដី ១០០ហិកតា ដើម្បីនាំចេញទៅទីផ្សារសហរដ្ឋអាមេរិក»។
ម្ចាស់កសិដ្ឋានរូបនេះបន្តថាកសិដ្ឋានដំណាំចំការខ្ញីអូរសោម បង្កើតឡើងនៅដើមឆ្នាំ ២០២៣ដោយប្រភេទពូជខ្ញី និងបច្ចេកទេសដាំដុះ គឺបានមកពីប្រទេសចិនហើយបច្ចុប្បន្ននេះ នៅកសិដ្ឋានរបស់លោក ប្រើប្រាស់កម្លាំងកម្មករចំនួន ៥០នាក់រួមទាំងអ្នកជំនាញផ្នែកកសិកម្មរបស់ចិនម្នាក់ផងដែរ។
ពាក់ព័ន្ធបច្ចេកទេសដាំដុះលោកអះអាងបែបនេះថា៖ «ការដាំខ្ញីនេះពិបាកបន្តិចយើងមិនធ្វើដូចទម្លាប់ របស់កសិករខ្មែរធ្វើសព្វថ្ងៃនោះទេខ្ញុំធ្វើទៅតាមបច្ចេកទេស ពិនិត្យទាំងដី ទាំងការគ្រប់គ្រងដី គ្រប់គ្រងទឹកគ្រប់គ្រងទាំងអាកាសធាតុទៀត សូម្បីតែសំណើមក្នុងដី ក៏ត្រូវពិនិត្យវាជារៀងរាល់ដែរ ពេលយើងធ្វើវាហើយ ត្រូវតាមដានដូចកូនក្មេងអ៊ីចឹង»។
សម្រាប់ការជ្រើសរើសពូជខ្ញីរបស់ចិនមកដាំដុះបែបនេះលោកពន្យល់ថា ពូជខ្ញីចិនមានលក្ខណៈខុសគ្នា ពីខ្ញីខ្មែរ ដោយសារខ្ញីចិនមានរសជាតិស្រាលជាងនិងមិនហិរខ្លាំងដូចខ្ញីភ្លើងរបស់ខ្មែរឡើយរីឯការជ្រើសរើសទឹកដីអូរសោមសម្រាប់ដាំំដុះដំណាំខ្ញីនេះវិញដោយលោកមើលឃើញថាខេត្តពោធិ៍សាត់មានលក្ខណៈអំណោយផលខ្លាំងសម្រាប់ដំណាំប្រភេទមើមដូចជា ត្រាវដំឡូង និងរមៀត ពិសេសដំណាំខ្ញីនេះតែម្តង។
លោក ហ៊ុល សុធាម្ចាស់កសិដ្ឋានដំណាំខ្ញីអូរសោមបានលើកឡើងថាកង្វះទីផ្សារក្នុងការនាំចេញកសិផល នៅតែជាបញ្ហាប្រឈមរបស់កសិករដូច្នេះមុនឈានដល់ការដាំដំណាំខ្ញី លោកបានទៅស្វែងរកទីផ្សារនៅសហរដ្ឋអាមេរិកជាមុនសិន លោកនឹងវាយលុកទីផ្សារក្នុងស្រុកបន្ទាប់។
លោក បញ្ជាក់ថា៖ «កិច្ចព្រមព្រៀងសម្រាប់នាំចេញទៅកាន់ទីផ្សារសហរដ្ឋអាមេរិកបានធ្វើរួចរាល់ហើយដោយនៅរង់ចាំតែការប្រមូលផលប៉ុណ្ណោះហើយការដាំសម្រាប់នាំចេញទៅកាន់ទីផ្សារក្រៅប្រទេសនេះ ក៏នៅមានមួយចំណែកទៀតសម្រាប់លក់លើទីផ្សារក្នុងស្រុកផងដែរ»។
ពូជខ្ញីដែលដាំដុះនៅលើទឹកដីអូរសោមនេះ នាំចូលពីប្រទេសចិនដែលមានរសជាតិហឹរ ស្រាលជាងពូជខ្ញីដែលដាំនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាហើយគេនិយមប្រើប្រាស់យ៉ាង ទូលំទូលាយសម្រាប់ធ្វើជាគ្រឿងទេសឬធ្វើជាឱសថបុរាណជាដើម ដែលអាចលក់បានតម្លៃក្នុង ១គីឡូក្រាមពី ២៥០០រៀលទៅ ៧០០០រៀល សម្រាប់ទីផ្សារក្នុងស្រុក៕